Triangle of Sadness 2022 มันยอร์ชมาก หากภาพยนตร์เรื่องใดสามารถทำให้คุณคิดใหม่จุดยืนของคุณเกี่ยวกับการบาร์ฟิงบนหน้าจอที่วุ่นวายและไร้เหตุผล มันคือมหากาพย์สองชั่วโมงครึ่งของ Ruben Östlund เกี่ยวกับเรื่องเสียดสี Triangle of Sadness ส่วนที่ดีของภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งอยู่บนเรือสำราญสุดหรู และบางแห่งในตอนกลางของภาพยนตร์ ตัวละครส่วนใหญ่ที่เอิสท์ลุนด์ได้นำเสนอในช่วงครึ่งแรกตกเป็นเหยื่อของอาการเมาเรือ ฉีดพ่นอาหารรสเลิศกึ่งย่อยที่นี่และอีกหลายแห่ง แม้แต่ผู้ที่ไม่ชอบแสดงการอาเจียนที่ยืดเยื้อก็จะต้องยอมรับทักษะของ Östlund ในเวทีนี้: เขาผลักมุขที่ไร้สาระจนกลายเป็นซิมโฟนีที่ผิดกฎหมาย คุณจะไม่เห็นลำดับการดูดที่ดีขึ้นและยั่งยืนมากขึ้นตลอดทั้งปี

Triangle—ที่ Östlund เขียนและกำกับ และได้รับรางวัล Palme d’Or ที่เมือง Cannes เมื่อฤดูใบไม้ผลิปีที่แล้ว—เป็นเรื่องตลกเกี่ยวกับมารยาทของคนที่ไม่มี ในฉากแรกๆ เราพบพวกเขาสองสามคน: นักแสดงที่มีพรสวรรค์และหล่อสุดๆ อย่าง Harris Dickinson (เขาเล่นเป็นทั้งวัยรุ่นบรู๊คลินวัยทำงานที่ปวดร้าวใน Beach Rats และเจ้าชายคนแสดงใน Maleficent: Mistress of Evil คือคาร์ล นายแบบที่มาร่วมแคสติ้ง ในการปิดปากเปิด ผู้สัมภาษณ์ที่สัญจรไปมาจะซักถามผู้ชายที่รอคอยที่จะถูกมองเห็นและตัดสิน โดยขอให้พวกเขาแสดงสำนวนที่เหมาะสมสำหรับ “แบรนด์ที่ยิ้มแย้ม” เช่น H&M แทนที่จะเป็น “แบรนด์ที่ไม่พอใจ” ลา บาเลนเซียก้า กลุ่มของพวกเขาที่ไม่มีเสื้อและน่าทึ่งบังคับ ต่อมาไม่นาน นางแบบคนหนึ่งปรากฏตัวต่อหน้าศาลคัดเลือกนักแสดงที่ยิ้มแย้ม รอคอยคำแนะนำของพวกเขาขณะที่บอสตัน เทอร์เรียร์อยู่นิ่งๆ โดยไม่มีเหตุผลที่ดีอยู่เบื้องหลัง นี่เป็นเรื่องไร้สาระและไร้สาระที่เอิสท์ลุนด์เก่งมาก ในฉากต่อมาเล็กน้อย เราเห็นคาร์ลและยาย่า (ชาร์ลบี ดีน) แฟนสาวของเขาซึ่งเป็นนางแบบด้วย กำลังทานอาหารเย็นในร้านอาหารสุดหรู เช็คมาและโดยไม่ต้องเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ ญาญ่า purrs “ขอบคุณที่รัก ที่รักของคุณมาก” คาร์ลพูดไม่ออก และบทสนทนาที่ตามมานั้นไปไกลเกินกว่าคำถามพื้นฐานที่ว่า “ทำไมผู้ชายคนนั้นถึงถูกคาดหวังให้จ่ายตลอด” ที่คุณเริ่มสงสัยว่าเป็นความคิดที่ดีหรือไม่ที่ผู้ชายและผู้หญิงจะได้อยู่ด้วยกันตั้งแต่แรก

ทุกอย่างมีแนวโน้มดี และความจริงที่ว่า Östlund ยอมให้ฉากแรกเหล่านี้เดินเตร่เล็กน้อยเป็นข้อพิสูจน์ถึงความมั่นใจที่เกินตัวของเขา: ความไร้รูปร่างของพวกมันคือรูปร่างของมันเอง แหลมคมราวกับข้อศอก คุณสงสัยว่าเขาจะไปไหน และคุณยินดีที่จะทำตาม ไม่เจ็บที่ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างขึ้นอย่างสวยงาม แม้ว่าคุณจะหยุดหัวเราะกับมัน การควบคุมสูงสุดของ Östlund ในแต่ละฉากและความเต็มใจที่จะปล่อยให้นักแสดงของเขาแสดงออกมายังคงเป็นแบบอย่าง

ถึงกระนั้นก็เป็นไปได้ที่จะชื่นชม หนังใหม่ Triangle of Sadness โดยไม่ชอบมันมากนัก Östlundเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ตลกเรื่อง Force Majeure แนวตลกหิมะถล่มที่ฉลาดและเจ้าเล่ห์ รวมถึง The Square โลกแห่งศิลปะที่กัดกร่อน เขาเป็นคนฉลาดอย่างแน่นอน แต่เมื่อผ่านจุดหนึ่งไป ผู้กำกับที่แสดงการสับของเขากลายเป็นเพียงการกระตุกอย่างมาก Triangle แบ่งออกเป็นสามส่วน: ส่วนแรก สั้นที่สุดและดีที่สุด แนะนำ Carl และ Yaya ซึ่งไม่ใช่แค่นางแบบ แต่ยังเป็นหนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่น่าเบื่อที่เรียกว่า “ผู้มีอิทธิพล” แม้ว่า Dean จะให้การแรเงาเพิ่มเติมที่ไม่คาดคิดแก่เธอ (คณบดีเสียชีวิตกะทันหันในเดือนสิงหาคม เชิงอรรถที่น่าเศร้าสำหรับเส้นทางหลังเมืองคานส์ของภาพยนตร์เรื่องนี้) บทที่สองของภาพยนตร์เรื่องนี้เกิดขึ้นบนเรือสำราญ ซึ่งคาร์ลและยาย่าเป็นผู้โดยสารจากอิทธิพลของยาย่า คนอื่นๆ ได้แก่ ราชาผู้ให้ปุ๋ยที่ร่าเริงและประกาศตัวเองจากรัสเซีย (ซลัตโก บูริช) ซึ่งไม่เพียงพาภรรยาของเขา (ซุนยี เมลเลส) แต่ยังเป็นนายหญิงของเขาด้วย (แคโรไลนา จินนิ่ง); คู่สามีภรรยาสูงอายุแสนหวาน (อแมนดา วอล์กเกอร์และโอลิเวอร์ ฟอร์ด เดวีส์) ที่สร้างรายได้มหาศาลจากการผลิตระเบิดมือ และเหยื่อโรคหลอดเลือดสมองในรถเข็น (ไอริส เบอร์เบน) ที่มีเพียงวลีเดียวที่เธอใช้ ประโยคที่เธอใช้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ได้ผลดี

กัปตันเรือเล่นโดย Woody Harrelson เขาเป็นลูกครึ่งสันโดษที่รอบรู้ในปรัชญามาร์กซิสต์เป็นอย่างดี และเขาและกษัตริย์ผู้ให้ปุ๋ยทุนนิยมที่เป็นที่ยอมรับได้ต่อสู้ในการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ ขี้เมา และมีอัธยาศัยดี (นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่คนอื่นๆ กำลังอาเจียน) ความแปลกใหม่ของการชกหมดลงอย่างรวดเร็ว แม้ว่าเอิสตลุนด์จะใช้มันเป็นคำนำสำหรับความบ้าคลั่งที่ปรุงแต่งอย่างชาญฉลาด ซึ่งเป็นฉากที่ซับซ้อนของความสับสนวุ่นวายทั้งด้านบนและด้านล่าง งานทุกประเภท จับตาดู Abigail “ผู้จัดการห้องน้ำ” ของเรือ Dolly De Leon ในผลงานที่ดีที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้); เธอจะมีบทบาทสำคัญในส่วนที่สามของภาพยนตร์เรื่องนี้ ซึ่งตั้งอยู่บนเกาะที่ห่างไกล ถ้าคุณไปได้ไกลถึงขนาดนั้น อย่างน้อยคุณก็สมควรที่จะเซอร์ไพรส์

เพราะมีจุดที่การเสียบไม้ที่น่าเบื่อทั้งหมดนี้เริ่มสูญเสียผล คุณสามารถเห็นพ้องต้องกันอย่างเต็มที่ว่า “สิ่งที่จำเป็น” ส่วนใหญ่นั้นน่ากลัว และสิ่งที่ “ไม่มี” สมควรได้รับชีวิตมากกว่านี้ และยังคงเหน็ดเหนื่อยและเบื่อหน่ายกับ Triangle of Sadness และความเป็นกรดที่แปลกประหลาดของมัน องค์กรทั้งหมดดูสวยงามมาก: ช่างภาพ Frederik Wenzel แสดงให้เห็นว่าดวงอาทิตย์เป็นพรราคาแพงบนเรือสำราญและคำสาปที่รุนแรงเมื่อคุณติดอยู่บนเกาะ Triangle of Sadness ดูเหมือนเงินแน่นอน แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสินค้าฟุ่มเฟือย ภาพที่ผลตอบแทนไม่ได้ยิ่งใหญ่อย่างที่คุณคาดหวัง ของขวัญของเอิสท์ลุนด์ช่างตระการตา ถ้าเพียงแต่เขารู้ว่าเมื่อใดควรหยุดให้