ร่างทรง The Medium (2021)       

 ร่างทรงThe medium การกลับมาของผู้กำกับ โต้ง บรรจง ปิสัญธนะกูล เจ้าพ่อหนังสยองขวัญสั่นประสาทที่เคยฝากผลงานความหลอนไว้จนเป็นที่น่าจดจำอย่าง ชัตเตอร์ กดติดวิญญาณ และได้สร้างความหวาดผวากันมาแล้วทั่วฟ้าเมืองไทยจนเป็นตำนานขึ้นหิ้งความหลอกหลอนจนมาถึงทุกวันนี้

แต่การกลับครั้งนี้เป็นการแทคทีมกับ นา ฮง จิน เจ้าพ่อความระทึกขวัญจากแดนเกาหลีใต้ ที่ฝากผลงานสยดสยองติดตาอย่าง the chaser และ the wailing เกิดโปรเจ็คความสยองของผู้กำกับสองสัญชาติ ไปกับเรื่องราวของร่างทรง ความเชื่อ ความศรัทธา ที่แทรกซึมอยู่ในวัฒนธรรมและวิถีชีวิต และปริศนา…ที่หาคำตอบไม่ได้

ร่างทรง ตามความเชื่อในเรื่องคือสื่อกลางที่ให้ ภูต ผี วิญญาณ มาเทียมมาเข้าและได้มีทีมสารคดีตามติดชีวิตและถ่ายทอดวิถีชีวิตของ “ป้านิ่ม” หญิงสาวผู้ที่ได้รับการสืบทอดร่างทรงย่าบาหยันที่ชาวบ้านในแถบนั้นให้ความศรัทธาและนับถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำชนบท เรื่องราวอันเร้นลับได้ค่อยๆปรากฏขึ้นเป็นปริศนาชวนให้ติดตามและลุ้นระทึกไปพร้อมกัน แต่แล้วบางสิ่งได้คืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ “มิ้ง” หลานสาวป้านิ่มเริ่มมีอาการผิดปกติทั่วไปจากคนธรรมดา จนบรรดาครอบครัวเริ่มสงสัยว่าสิ่งที่เข้ามาอยู่กับมิ้งตอนนี้เป็นนิ่งที่เหนือธรรมชาติ ปริศนาต่างๆที่เกิดขึ้นกับมิ้งได้เป็นการจุดชนวนปมที่ปูไปยังอดีตอันเลวร้ายของตระกูล…

ร่างทรงหนังวิถีชีวิตประเพณี ความเชื่อ กรุ่นกลิ่นไอบ้านๆแท้ๆ ได้กลิ่นอายชนบทแบบเต็มๆ ได้สูดบรรยากาศเขียวขจีดูดิบชื้นตามแบบชนบทป่าเขาชาวอีสานถือว่าถ่ายทอดออกมาได้ดีทีเดียว ภาษาที่เป็นภาษาถิ่นจริงๆทำให้เราเชื่อเหมือนว่าเราเข้าไปอยู่ในเรื่อง การเล่าเรื่องราวและปูเรื่องในช่วงแรกทำออกมาได้ค่อนข้างดีมีเสน่ห์ ปนความหลอนละทึก มีความน่าสนใจและน่าติดตาม มีการทิ้งปมไว้ให้เหมือนโรยเกล็ดขนมปังชิ้นเล็กๆและใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเรื่องดำเนินมาจนถึงจุดไคลแมกซ์ของเรื่อง ส่วนตัวแล้วแอบเสียดายเล็กน้อยที่กลิ่นอายความมีมนต์ขลังในต้นเรื่องได้แปลเปลี่ยนสไตล์หลุดคอนเซ็ปผีชนบทอีสานไปหน่อยนึง อาจะเป็นเพราะเป็นการผสมผสานสไตล์2สัญชาติ เลยได้เห็นผีที่ผิดแผกแปลกไปจากตำราไทยนิดหน่อย แต่ก็ทำออกมาไม่ได้แย่ซะทีเดียวถ้ามองในมุมหนังผีไทยลูกผสมเกาหลีอาจจะถูกใจคนที่ไม่ได้ยึดติดภาพจำผีแบบเก่าๆ